مانـند یک ابـر بهـاری یابن الـزهـرا            حال و هوای گریه داری یابن الزهرا

این روزها خیلی دلت را غـم گـرفته             دلخسته ازاین روزگاری یابن الزهرا

با واژۀ «مـادر» شـود آهـت کـشـیده            درلا به لای اشک و زاری یابن الزهرا

«ای وای مادر»های تو می گوید آقا            خـیلی بـرایش بی قـراری یابن الزهـرا

آقا مگـر من مـرده ام که مثـل حـیـدر            سر را به زانو می گذاری یابن الزهرا

آقا! تــنـم، جـانـم، همه چـیزم فـدایت            آمــاده ام بر جـان نـثـاری یابن الزهرا

گریه مکن که طفـل اشک بی قـرارم             با گریه ات گردیده جاری یابن الزهرا

جـز اشـک دیـده مـرهم دیگـر نـدارم            با عرض پوزش از«نداری» یابن الزهرا

از این که هـستم دوسـتدار مـادر تـو             حتماً مرا تو دوست داری یابن الزهرا

تا این که باشـم زائـر قـامت خـمـیـده             دنبال یک سنگ مـزاری یابن الزهرا

«زهرا» به «زهراها» شده تبدیل یعنی             در کوچه شد آئینه کاری یابن الزهرا